به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره جانباختگان زلزله 21 مرداد سال 91 ارسبابران برنامه صعود به دماوند با شرکت 20 نفر از گروههای 8000، عقاب صحرا و قوشا داغ اهر اجرا گردید

گزارش برنامه بزودی به قلم گزارشگر برنامه ارائه خواهد شد

بر اساس برنامه پیش بینی شده اجرای صعوذ به سبلان به مدت دورزه از مورخ 15/5/94 لغایت 16/5/94 به صورت دو دسته 3 نفری و9 نفری  انجام شد بطوریکه دسته 3 نفری آقایان بهروز یوسفی - بابک همت نیا و امیر دافع اهری از روز پنجشنبه بعد از ظهر عازم سبلان شده و با موفقیت قله را درهمان روز فتح و شب را در قله سپری نموده و روز بعد دسته 9 نفری صعود را آغاز همه با هم راس ساعت 15/7 به دوستان در قله ملحق شده پس از تبریک به همدیگر دو گرفت عکس یادگاری از مسیر جان پناه غرب به طرف شابیل برگشته و سر انجام ساعت 5/5 عصر به شابیل رسیدیم

                                       به امید صعود به قلل مرتفع جهان  و فتح قله رفیع انسا نیت

بدینوسیله به اطلاع همنوردان عزیز می رساند برنامه سبلان مورخ 16/5/94 اجرا خواهد شد

به تعداد 8 نفر از اعضای گروه در دو دسته 4 نفری  امروز مورخ 9/5/94  قله سبلان را فتح نمودند

گزارش برنامه به قلم گزارشگر برنامه  ارائه خواهد شد

عاقبت بعد از بیش از ده سال زحمت،مطالعه،تحقیق و تدریس در زمینه پزشکی کوهستان بسیار خوشحالم که به اطلاع دوستان برسانم: بزودی کتاب "سرما قاتل خاموش"که بحث مفصلی در مورد هیپوترمی در کوهستان است منتشر می شود.

این کتاب که 120 صفحه دارد توسط انتشارات ایران سنجش در قطع رقعی منتشر شده و به شناسایی ، پیشگیری و درمان یکی از اصلی ترین عوامل مرگ و میر و آسیبهای کوهنوردی در سالهای اخیر که همان کاهش دمای بدن یا هیپوترمیا میباشد می پردازد.

یافته های جدید در باره نوشابه های انرژی زا

ژورنال پزشکی بی بی سی و برنامه پانوراما در تحقیقی که در این باره انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که برای اثبات تاثیری که گفته می شود محصولات ورزشی دارند، "شواهد روشنی" موجود نیست.

یک تیم از دانشگاه آکسفورد ۴۳۱ ادعا را درباره ۱۰۴ مورد آگهی محصولات ورزشی بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که جای خالی تحقیقات درست و با کیفیت در این عرصه به شکل نگران کننده ای احساس می شود و لازم است مطالعاتی برای آگاه کردن مصرف کنندگان انجام بگیرد.

لوکوزید، پرفروش ترین نوشابه انرژی زای بریتانیاست. در تبلیغات این نوشابه آمده است که این نوشابه سوختی محسوب می شود برای تقویت بنیه ورزشی و کمک می کند که مصرف کنندگان را برای مدت طولانی تر با انرژی تر نگه می دارد.

دکتر هنگان، سرپرست تیم تحقیق آکسفورد که بر روی پرونده لوکوزید تحقیق کرده است، در این باره می گوید که شواهد برای تایید این ادعا سیار ضعیف است و شامل حال همه مصرف کنندگان نمی شود.

به گفته وی به طور کلی چیزی وجود ندارد که تایید کند، نوشیدنی های کربوهیدارتی موجب افزایش توانایی های ورزشی می شوند.

این موضوع درباره انواع و اقسام پودرهای ورزشی هم صدق می کند.

پروفسور بنو نیگ، از دانشگاه کالگاری کانادا که بیش از ۴۰ سال است بر روی بیومکانیک دویدن مطالعه می کند در این باره می گوید تا مدت ها تصور می شد که کفشی که چگونگی فرود آمدن پا را روی زمین به گونه ای خاص کنترل کند به کیفیت کلی دویدن و یا نتیجه ای که حاصل می شود کمک می کند اما به گفته وی بر خلاف این تصورات، هر کفشی که فرد در آن احساس راحتی کند، اندازه اش باشد و با پوشیدنش از فعالیت هایش لذت ببرد کفش خوب و درستی است.

در مورخه 94/5/2به اتفاق گروه کوهنوردی قوشاداغ به سر پرستی آقای اصلانی راس ساعت 5:30صبح از اهر به طرف قینرجه حرکت نموده و در ساعت 7:30دقیقه از قینرجه به طرف آی قار و از انجا نیز به طرف کوه ککلی حرکت نمودیم و راس ساعت  3:30دقیقه عصر قله ککلی را فتح نموده و به قینرجه بازگشتیم.

فرودهای پر حادثه

بیشتر اسیبهای  کوهنوردی هنگام فرود اتفاق می افتد بعضی از منابع به بیش از 80% اشاره کرده اند. تجربیات ما از حوادث سالهای اخیر کوهنوردی و همیالیا نوردی هم همین مسئله را نشان میدهد چه در کوهنوردان آماتور و چه در کوهنوردان حرفه ای که نمونه های بسیاری را نیز میتوان نام برد. (دکتر بهالو، لیلا اسفندیاری و...) ولی براستی چرا فرود حتی برای کوهنوردان حرفه ای و توانمند هم آبستن حادثه است؟

1-    سبکبار بودن

بسیاری از کوهنوردان برای اینکه فشار کمتری را هنگام صعود به قله تحمل کنند و یا بتوانند سرعت حرکت بیشتری داشته باشند و یا گاه ضعف و نا آمادگی خود را بپوشانند با کوله باری سبک بدون به همراه بردن حداقل امکانات اقدام به صعود بخصوص از کمپ های آخر و یا در صعود های یکروزه میکنند. این افراد بنا را بر این میگزارند که در مسیر هیچ اتفاق غیر منتظره ای رخ نخواهد داد. هوا خراب نخواهد شد، راه را گم نخواهند کرد، اتفاقی برای کسی نخواهد افتاد و ... و این یعنی سپردن سلامت و جان خود به احتمالات و قضا و قدر. بسیاری از این کوهنوردان به راحتی صعود می کنند و باز میگردند اما اگر کوچکترین تغیری ایجاد شود، راهی به خطا رفته شود، بادی بوزد، برفی بیاید، مهی جلوی دید را بگیرد (که بسیار هم پیش می آید ) آنگاه ...

برای نمونه میتوان به حادثه دماوند برای تیم کوهنوردی هرمزگان و یا حادثه کل جنو نام برد که نبود اندک وسایل شب مانی کمی آب و غذا باعث شد تا شب مانی ساده به فاجعه ای بزرگ بینجامد.

2-     اعتماد به هوشیار ماندن هنگام باز گشت

بسیاری از کوهنوردان هنگام برنامه ریزی برای بازگشت به توانمندیهای خود در حالت عادی تکیه میکنند توانایی هایی چون: قدرت بدنی، توان مسیر خوانی، توان نقشه خوانی، تجربه کوهنوردی و... در حالیکه بخصوص در ارتفاع در صعودهای سنگین در آب و هوای سرد و مخصوصا در هیمالیا به هیچ عنوان کوهنوردان نباید به هوشیاری و توان ذهنی و در نتیجه قدرت بدنی خود هنگام بازگشت اعتماد کنند زیرا به دلایل متفاوت هوشیاری و توان ذهنی انسان در ارتفاعات بلند و در صعودهای سنگین به شدت کاهش یافته و تخریب میشود. آثار ارتفاع بخصوص در منطقه مرگ، طولانی شدن ماندن در ارتفاع، سرما وهیپوترمیا وعوارض آن،  کمبود آب بدن ناشی از تعریق و فعالیت سنگین، کاهش شدید انرژی ناشی از فعالیت و بی اشتهایی و اشکالات تغذیه ای در برنامه ها که معمولا پیش می آید، تخلیه انرژی عواملی هستند که هرکدام به تنهایی برای از بین بردن هوشیاری انسان کافی هستند، حال اینکه در کوهستان و بخصوص در ارتفاعات بلند معمولا همه همراه هم میباشند و بخصوص آسیبهای ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن و سرما و هیپو ترمیا به شدت باعث اختلال در قضاوت و زوال عقل و هوشیاری میشود. آنگاه انسان نه تنها نمیتواند از توانمندیهای خود بهره ببرد  بلکه حتی نمیتواند در شریط خاص و حتی عادی قضاوت درستی داشته باشد. هرچه زمان صعود بیشتر شود هرچه به ساعات پایانی روز نزدیک شویم این مشکل بیشتر و حاد تر میشود و در نتیجه در هنگام فرود که معمولا پایان روز و پایان صعود است بسیار بیشتر به چشم می آید. باید به خاطر داشت که هوشیاری انسان در پایان یک صعود سنگین در باز گشت از هیمالیا نمیتواند چندان قابل اعتماد باشد.

3-     اشتباه در مسیر خوانی

آنچه انسان از طبیعت هنگام صعود میبیند با آنچه هنگام فرود دیده میشود بسیار متفاوت است. به این علت گفته میشود در صعود همیشه پس از چند گام برگردید به پشت سر بنگرید و مسیر بازگشت را با خود مرور کنید کوهنورد موفق کسی است که فرودش را از اولین لحظه صعود آغاز کند و در تمام مسیر حتی یک لحظه از اندیشیدن به بازگشت غافل نشود. بسیاری از دو راهی ها، پرتگاه ها، پپستی ها و بلندیها و ... هنگام بازگشت است که دیده میشوند و اگر در راه صعود  ارزیابی نشده باشند می توانند مشکلات بسیار به بار آورند.

4-     صعود تا آخرین نفس تا آخرین لحظه

لذت رسیدن به قله، تلاش برای هدر نرفتن زحمات انسان، فکر کردن به عواقب و حرف و حدیثهای صعود نکردن، همه و همه باعث میشود که گاه کوهنوردان دل به دریا بزنند و تمام داشته هایشان را در راه صعود ورسیدن به قله صرف کنند و آنگاه هنگام بازگشت با توجه به خطرات پیش گفت در پایان صعود و در پایان روز، خسته با هوشیاریی کمتر از حد طبیعی وقتی که دیگر آن نیروی عظیم که انسان را به قله میکشاند جای خود را به خواب آلودگی و خستگی و بی حوصلگی و نرسیدن فرود میدهد به فکر بازگشتن بیفتند.

5-    آثار روانی

همیشه رسیدن به قله انگیزه انسان را چند برابر میکند و این انگیزه بر بسیاری از چیزها و ناتوانی ها غلبه میکند اما هنگام باز گشت دیگر از آن انگیزه قوی خبری نیست. اندکی اشتباه، اندکی ناملایمت، کمی ناپایداری جوی میتواند انسان خسته و نه چندان هوشیار و سرمازده را به راهی بی باز گشت بکشاند

سخن آخر

شاید بتوان دلائل دیگری نیز به این مقوله ها برای خطر ناک بودن فرود اضافه کرد که مثلما همفکری دو ستان، همنوردان و اساتید گرامی میتواند به پربار شدن این مطلب کمک کند. اما بیاید برای همیشه یک بار دیگر به خاطر بسپاریم که بسیاری از حوادث کوهنوردی در راه بازگشت است که بوقوع می آیند. بیاید فرود را هیچگاه دست کم نگیریم. بیاید از اولین لحظه صعود به بازگشتن بیندیشیم. بیاید بکوشیم تا همه وقت و توانمان را بدون توجه به باز گشت صرف صعود نکنیم. بیایید یادمان باشد که کوهنوردی با سالم برگشتن است که به پایان میرسد. بیاید چشمهای نگران مانده بر در را که بازگشت عزیزانشان را به انتظار نشسته اند هیچگاه فراموش نکنیم.